1. وضعیت حساس کشور و الزامات آن
2. فاصله با اهداف و چشم انداز
3. لزوم ترویج آگاهی حقوقی در بین مردم
4. مسائل نوظهور و عقب ماندگی جامعه حقوقی
5. نقش دانشگاه‌ها و اساتید

وضعیت حساس کشور و الزامات آن

کشور ما در مقطع حساس تاریخی قرار دارد که الزاماتی را بر دوش مسئولان، مردم و به ویژه نخبگان و جامعه فرهیخته دانشگاهی می‌گذارد. چهل و شش سال از پیروزی انقلاب اسلامی گذشته و با وجود موانع و مشکلات، گام‌های بلندی برداشته شده است، اما هنوز فاصله زیادی با اهداف و آرمان‌های بلند انقلاب داریم.

با وجود نگرانی‌ها، فرصت‌های بزرگی مانند جمعیت عظیم جوان و تحصیلکرده وجود دارد که نیازمند فراهم شدن زمینه اشتغال متناسب با رشته تحصیلی آنهاست. عقل، شرع، وجدان و انقلابی‌گری، ایجاب می‌کند که مسئولیت اجتماعی خود را فراتر از زندگی شخصی ببینیم.

فاصله با اهداف و چشم انداز

سند چشم‌انداز بیست‌ساله‌ای که در سال 1384 تصویب و ابلاغ شد، نشان می‌دهد که تحقق اهداف آن بسیار محدود بوده است. این نشان دهنده فاصله زیاد با آنچه که می‌خواستیم و حتی آنچه که می‌توانستیم به آن برسیم، است.

لزوم ترویج آگاهی حقوقی در بین مردم

در حوزه حقوق، آگاهی عمومی نسبت به مسائل حقوقی بسیار اندک است. رفتار حقوقی حتی در میان نخبگان نهادینه نشده و احترام به قانون و حرکت قانونمند در میان دستگاه‌ها و مردم کمرنگ است. استثنائات قانونی آنقدر زیاد شده‌اند که عملاً به قاعده تبدیل شده و این مسئله موجب آشفتگی نظام حقوقی شده است.

وظیفه جامعه حقوقی، دانشکده‌ها، قوه قضاییه، کانون‌های وکلا و استادان حقوق بسیار سنگین است. برای شناخت ظرفیت‌های حقوقی کشور، برنامه‌ریزی دقیقی از جمله ایجاد بانک اطلاعاتی جامع و دقیق حقوقدانان کشور در رشته‌های مختلف، ضروری است.

مسائل نوظهور و عقب ماندگی جامعه حقوقی

هرچه جلوتر می‌رویم، موضوعات تازه‌تری در زندگی شهری و مسائل نوظهور در فضای مجازی و اقتصاد پدیدار می‌شود. مسائلی مانند رمزارزها، حمایت از داده‌های شخصی در فضای مجازی، حقوق فضای مجازی، تهدیداتش و جرائم مرتبط با آن، هر روز در حال زایش عناوین و موضوعات جدید در قلمرو حیات فردی و اجتماعی هستند و جامعه حقوقی ما متأسفانه در این زمینه‌ها عقب است.

نقش دانشگاه‌ها و اساتید

حفظ استادان و نخبگان حقوقی در دانشگاه‌ها بسیار مهم است. باید فکری برای تقویت انگیزه، تمرکز و ماندگاری آن‌ها در فضای دانشگاهی کرد. متأسفانه بسیاری از اساتید تمرکز خود را روی مشاغل بیرونی گذاشته‌اند و این به آموزش لطمه زده است.