مجید قاضی زاده، نویسنده این مطلب، عشق به سرسبزی و درختان را از کودکی در خود داشته است. تحصیلات حقوقی او نیز بر اهمیت عدالت افزوده و او را به فکر تلفیق این دو مفهوم حیاتی سوق داده است.

برای مجید قاضی زاده، درختان نماد زندگی، رشد و پایداری هستند. او همواره به درخت کاری علاقه داشته و آن را وظیفه‌ای انسانی می‌داند. **عشق به درختان و عدالت** در زندگی او، دو مفهوم جدایی ناپذیر هستند.

او معتقد است که عدالت تنها به عدالت اجتماعی محدود نمی‌شود، بلکه **عدالت زیست‌محیطی** نیز از اهمیت حیاتی برخوردار است.

سفرهای خارجی، دیدگاه مجید قاضی زاده را نسبت به درختان تغییر داد. در برخی از کشورها، درختان نماد حیات، برکت و بزرگی در جامعه هستند. این دیدگاه، او را به فکر ایجاد پویشی برای بزرگداشت درخت در ایران سوق داد.

نذر پدر و جرقه‌ی ایده

بیماری پدر 77 ساله‌ی مجید قاضی زاده که علاقه‌ی زیادی به درختکاری داشت، جرقه‌ی شکل‌گیری این ایده را زد. بهبودی ناگهانی پدرش پس از نذری برای رسیدگی به درخت انجیری در کنار مسجد محله، او را به فکر ایجاد پویشی برای درختان انداخت.

این نذر متفاوت، او را به اهمیت پیوند میان **سلامتی انسان و سلامت محیط زیست** پی برد.

آغاز پویش درخت عدالت

پویش درخت عدالت با هدف بزرگداشت درخت و کاشت عدالت در دل‌ها و زمین آغاز شد. هدف این پویش، کاشت درختان بیشتر در سرزمین ایران و ایجاد امید و مسئولیت در دل افراد است. این پویش، دعوتی به عمل است؛ دعوتی به کاشت درختان عدالت برای ساختن دنیایی بهتر.

نویسنده از خوانندگان دعوت می‌کند تا با کاشت درخت عدالت به این پویش بپیوندند و در ایجاد دنیایی بهتر سهیم باشند. 15 اسفند، روز درختکاری، فرصتی مناسب برای مشارکت در این پویش و کاشت نهال‌های امید و عدالت است.

طبیعت و عدالت منتظر ما هستند.